Առաջին հայացքից իրար հետ ոչ մի կապ չունեցող իրողություններ կան, որոնք իրականում ոչ միայն սերտորեն կապված են միմյանց հետ, այլեւ բացահայտում են, թե ինչպիսի խոր քաոսի, կառավարման ճգնաժամի ու ոչ պրոֆեիսոնալիզմի մեջ է թաղվել մեր երկիրը...
Ալիևն այնտեղ փռշտում է, այստեղ ասում են՝ առողջություն, ապրած կենա։ Այնտեղ կալոշը գցում է քարտեզին, ընկնում է Սևանա լճի վրա, այստեղ ասում են՝ այդպիսի քարտեզ է տեսել...
Գործողը ծրագրային թեզեր է հնչեցնում Վ.Սիրադեղյանի՝ «պատմական հայրենիք» -«իրական հայրենիք» մոտեցման ներքո՝ մոռանալու տալով նույն հեղինակի՝ «Գյադաների ժամանակը» գործը, որը լավագույնս է բնորոշում ներկաների արժեքաբանության ու մտածողության հիմքերը, ժառանգած մոտեցումները...
Վաշինգտոնյան «բարաթը» մաշվեց-գնաց, և, մինչ Ալիևն իր «ներքին լսարանին պատրաստում է խաղաղության», մեր իշխանություններն այլևս առաջարկելու ոչինչ չունեն հայ հասարակությանը...
Մի տեսակ զգացում ունեմ, որ հասարակ մարդկանց հետ միասին աշխարհիկ ու հոգևոր վերնախավի շրջանում էլ են ուրախացողները շատ, որ Հովհաննավանք մարդ չի գնացել...
Հակամարտ կողմերի միջև (թուրքերի և մեր) հարաբերությունների հաստատման ժամանակ երկու կողմից էլ հաշվի են առնվում բոլոր արգումենտներն ու գործոնները իրենց հարաբերական կշիռների ու կարևորության հետ միասին, մի պրոցես, որն անհրաժեշտ է կողմերի միջև որևէ տեսակի հավասարակշռություն հաստատելու համար...